Elk mens wordt geboren met een aantal primaire reflexen. Zij voorzien de ongeboren baby van de juiste bewegingen ten tijde van het geboorteproces en helpen hem te overleven gedurende de periode dat hij nog volstrekt hulpeloos is.
Bij een normale ontwikkeling doorloopt een kind die automatische bewegingen vóór hij één jaar oud is: daarna zijn ze onder controle gebracht (geïnhibeerd) van een hoger deel van de hersenen. Door een ongeluk of emotionele gebeurtenis tijdens de zwangerschap of het eerste levensjaar, of door erfelijke invloeden, kan er echter een stoornis optreden in dit beheersingsproces. De primitieve reflexen verdwijnen dan niet, het kind blijft erin 'hangen'.
Als dat het geval is, kan zo'n ontwikkelingsstoornis invloed hebben op het latere functioneren: op de manier van informatieverwerking, motoriek, oogbeweging, ruimtelijke oriëntatie of verbale en schriftelijke expressiemogelijkheden, maar ook allergieën, hyperactiviteit, bedplassen, overgevoeligheid voor prikkels, angsten kunnen worden veroorzaakt door storende primaire reflexen.
Wanneer er primaire reflexen ongeremd aanwezig zijn, worden deze alsnog onder controle gebracht. Hiervoor wordt door middel van spiertesten gezocht naar welke reflex er stoort en wat de oorzaak ervan is. Er wordt een nieuw bewegingspatroon ingeoefend, en de stress die door de storende ongeremde aanwezigheid van deze reflexen is ontstaan, wordt uit het systeem afgevoerd.
Motoriek, aandacht en concentratie zullen kunnen verbeteren en het kind (of de volwassene) krijgt veel meer zelfvertrouwen en energie. Tenslotte testen we of er ondersteuning nodig is om de nieuwe situatie te integreren, eventueel met behulp van speciale bewegingsoefeningen.
Lees het artikel van INFP over primaire reflexen.
Lees het artikel 'Wat zijn primaire reflexen?'
Lees het artikel van Margaret Mulder over primaire reflexen
